Συνήθως όταν αποκτούμε επίγνωση ενός μέρους μας, το πρώτο πράγμα που κάνουμε είναι να το αξιολογήσουμε. Είναι καλό ή κακό για μας; Εάν αποφασίσουμε ότι είναι καλό, το αγκαλιάζουμε και του δίνουμε ισχύ. Ενεργούμε μέσα από αυτό. Εάν αποφασίσουμε ότι είναι κακό, προσπαθούμε να το καταπιέσουμε ή να απαλλαγούμε από αυτό. Του λέμε να φύγει. Ωστόσο, αυτό δεν λειτουργεί. Δεν μπορούμε να απαλλαγούμε από ένα μέρος μας. Μπορούμε μόνο να το απωθήσουμε, όπου θα συνεχίσει να μας επηρεάζει αλλά εν αγνοία μας.

Στο μοντέλο IFS, κάθε επιμέρους προσωπικότητά μας, ανεξάρτητα από το πόσο “δυσλειτουργική” μπορεί να είναι, έχει μια θετική πρόθεση για μας. Όλοι έχουμε μέρη όπως ο εσωτερικός κριτής, το εγκαταλειμμένο παιδί, το μέρος που θέλει να ευχαριστεί τους άλλους, το θυμωμένο μέρος και τον τρυφερό φροντιστή. Όμως ο καθένας από εμάς έχει και έναν “πνευματικό πυρήνα”, έναν “αυθεντικό Εαυτό”. Αυτός ο αυθεντικός Εαυτός έχει από τη φύση του συμπόνοια και περιέργεια -για τους ανθρώπους γενικά- και για τα δικά μας μέρη ειδικά. Θέλει να συνδεθεί με κάθε μέρος, να το γνωρίσει και να το κατανοήσει. Ο αυθεντικός Εαυτός είναι βασικός συντελεστής της θεραπείας. Στην θεραπεία θέλουμε να “εκπαιδεύσουμε” τον Εαυτό πώς να σχετίζεται με τα μέρη, αλλά ο Εαυτός θα είναι ο πραγματικός ηγέτης του εσωτερικού συστήματος και αυτός που θα μπορέσει να αγαπήσει και να θεραπεύσει κάθε μέρος, βοηθώντας το άτομο να απελευθερωθεί από συναισθήματα και συμπεριφορές που προκύπτουν από τραύματα του παρελθόντος.

Ακούστε τον εδώ: https://soundcloud.com/…/dr-richard-schwartz-internal…

Σημείωση: Κάθε οικογένεια είναι ξεχωριστή και κάθε άτομο ιδιαίτερο. Το παραπάνω κείμενο δεν επέχει θέση θεραπευτικής/ συμβουλευτικής παρέμβασης, παρά μόνο ενημέρωσης.

Νιόβη Βέλλιου
Ψυχολόγος MSc, Οικογενειακή Ψυχοθεραπεύτρια